Ik wentelde me zowel in mijn zetel als in mijn miserie. Geraakte er moeilijk uit.
Toen dacht ik aan die ene persoon die het moeilijk had. Moeilijker of makkelijker dan ik dat weet ik niet, maar ik bedacht dat ik even goed mijn energie eens aan haar miserie kon geven dan aan die van mezelf. Zo gezegd zo gedaan. Een telefoontje. Lekker lang. Het hielp. Zowel voor haar als voor mij.
ZIJ voelde zich geholpen, IK voelde me nuttig. WIJ voelden ons beter.
Soms moet je hulp durven geven, en soms moet je hulp durven vragen.
Vriendschap is delen: van geluk en van verdriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten